زهرا مرتضوی؛ مرضیه محسنی
چکیده
منابع آبزیرزمینی به عنوان دومین منبع آب شیرین موجود در جهان بعد از یخچال ها به شمار می آیند. کمبود آب و عدم اتخاذ مدیریت صحیح منابع آب، باعث ایجاد خشکسالی و در نتیجه بحران های آبی شدید در نقاط مختلف جهان و کشور ایران شده است. اضافه برداشت از مخازن آبزیرزمینی آبخوان میناب موجب شده که میزان تغذیه ورودی به آبخوان جوابگوی ...
بیشتر
منابع آبزیرزمینی به عنوان دومین منبع آب شیرین موجود در جهان بعد از یخچال ها به شمار می آیند. کمبود آب و عدم اتخاذ مدیریت صحیح منابع آب، باعث ایجاد خشکسالی و در نتیجه بحران های آبی شدید در نقاط مختلف جهان و کشور ایران شده است. اضافه برداشت از مخازن آبزیرزمینی آبخوان میناب موجب شده که میزان تغذیه ورودی به آبخوان جوابگوی میزان برداشت نباشد و درنتیجه سطح آب زیرزمینی آبخوان افت کند. یکی از اهداف مطالعات هیدروژئولوژی، پیش بینی رفتار جریان آبزیرزمینی به منظور مدیریت بهینه منابع آبزیرزمینی میباشد. لذا در پژوهش حاضر، مدلسازی کمی و کیفی آبخوان میناب با استفاده از نرمافزار GMS 7.1 انجام شد. مدلسازی کمی جریان آبزیرزمینی در حالت ماندگار برای مهر 1381 و در حالت غیرماندگار برای سال آبی 1382-1381در قالب کد MODFLOW اجرا شد. با انجام فرایند واسنجی، مقدار RMSE برای محاسبه سطح آبزیرزمینی در مدل ماندگار و غیرماندگار، به ترتیب268/0 و 25/0 متر برآورد گردید. با توجه به نتایج بدست آمده، میزان افت متوسط سالانه سطح آبزیرزمینی آبخوان پس از یک سال برداشت، حدود 02/0 متر بدست آمد. مدل کیفی جریان آبزیرزمینی به منظور برآورد تغییرات TDS با استفاده از کد MT3DMS برای دوره یک ساله و براساس نتایج بدست آمده از مدل کمی اجرا گردید. پس از اجرا و واسنجی مدل کیفی، مقدارRMSE و MAE در برآورد TDS، به ترتیب، ppm 345/4 و ppm 357/2 بدست آمد. نتایج بدست آمده نشان داد که TDS در طول دوره مدلسازی روندی افزایشی داشته است.